Vanoggend het ek my weer skuldig gemaak aan moord. Die soort moord wat skrywers ongelukkig dikwels gedwing word om te pleeg – die moord op ’n paar van jou hartlammers. Killing your darlings, soos die Engelse skrywersraad lui.

As jy tot hier gelees het en steeds geen idee het waarvan ek praat nie, ontspan. Die uitdrukking is bloot ’n stukkie klassieke skrywersraad wat beteken dat jy soms die rooi pen (of die backspace-knoppie) meedoënloos moet inspan om ’n paar van jou mooiste skryfsels uit te wis – gewoonlik daardie fleurige beskrywing wat jou so ’n opgewonde, selfingenome tinteling gegee het toe jy dit ’n ruk gelede neergepen het en jou ’n wyle lank daarvan oortuig het jy is moontlik die begaafdste woordkunstenaar op hierdie ondermaanse.

Dit is seer om daardie beskrywing uit te haal, want jy’s verlief op hom. ’n Skerpoog-redigeerder wat sy rooi ink werd is, sal dit egter meestal nie miskyk nie. En dan beland jy, soos ek, op ’n dag in die situasie waar jy jou manuskrip moet begin regtrek en ’n paar van daardie geliefdes moet afmaai.

• Lees verder op Jaco Jacobs se skryfblog

Foto te danke aan Shutterstock

Suid-Afrikaanse kinders sukkel om te lees. Dit blyk duidelik uit ontstellende koerantopskrifte en statistiek die afgelope paar jaar.

Die vermoë om te lees is een van die heel belangrikste sleutels tot jou kind se prestasie op skool. Ongelukkig is die realiteit dat baie skole deesdae beperkinge op tyd, personeel en hulpbronne het – en die mediasentrum en leesperiodes is dikwels van die eerste dinge wat in die slag bly. Ouers kan wondere verrig om die jongklomp lief te maak vir lees, selfs lank voordat hulle die skoolbanke aandurf.

Probeer hierdie vyf wenke om jou kind ’n boekevraat te maak.

1. Laat jou kind self boeke kies

Nie alle volwassenes verkies dieselfde soort boeke nie – en net so verskil kinders se leessmaak. Let op na watter soort boeke jou kleuter geniet, en moenie kla as jy dieselfde storie oor en oor moet lees of ’n aktiwiteitsboek honderde maal moet deurblaai nie. Jou kind is immers besig om sy/haar leessmaak te ontwikkel. Gee kinders van kleins af die geleentheid om self te kies watter boeke hulle as verjaardag- of Kersgeskenke wil ontvang deur hulle byvoorbeeld saam te neem boekwinkel toe, ’n boekwinkel-geskenkbewys te koop of hulle te vra om hul voorkeure in ’n bestelgids soos hierdie aan te dui.

• Lees verder op Jaco Jacobs se Skryfblog

Foto te danke aan Shutterstock

So dan en wan maak ek ’n draai op Amazon, en die boekaanbevelings onderaan die bladsy kan jou soms na vreemde leesstof lei. Hier is ’n paar skreeusnaakse boeke waarop ek onlangs afgekom het. Wees gewaarsku, dis daardie soort kinderboeke wat jy waarskynlik NIE vir jou kleinding wil aanskaf nie (dink Go the f**k to sleep), maar ’n paar van hulle sal ek baie graag by my eie boekversameling wil voeg …

Raising the perfect child through guilt and manipulation

All my friends are dead (Daar is ook ’n opvolgboek, All my friends are still dead.)

I hate everything (As jy van hierdie een gehou – of dit gehaat het – kan jy nog ’n boek deur dieselfde skrywer aanskaf, getiteld I hate everyone.)
 

• Lees verder op Jaco Jacobs se Skryfblog

Foto te danke aan Shutterstock

Die eerste twee boeke in my nuwe Bastian Blom-jeugboekreeks, Bastian Blom en die pratende portret en Bastian Blom en die gillende geraamte, verskyn eersdaags.

Kyk solank die lokprent om ‘n voorsmakie te kry van die fantastiese dinge wat in Optelgoed, Bastian se pa se antiekwinkel, gebeur:
 

• Laai dit nie? Kyk op YouTube

Ek het die afgelope tyd twee skrywers by verskillende geleenthede min of meer die volgende hoor sê (of gesien skryf): “’n Mens skryf om onsterflik te word.” Of: “’n Mens behoort elke dag te probeer om die soort boeke te skryf wat eendag klassiek sal word.”

Sjoe, en hier sit ek nou al jare lank voor my rekenaar en skryf met ’n veel ligsinniger doel voor oë. Trouens, meeste van die tyd het ek absoluut geen idee met watter doel voor oë ek nou eintlik skryf nie. Maar oor een ding is ek redelik seker … dis beslis nie met die doel om onsterflikheid te bereik nie.

As jy nog hieroor twyfel, gaan soek gerus op Wikipedia ’n lys van al die Oscars wat oor die jare vir die beste akteur/aktrise toegeken is en kyk hoeveel van daardie mense se name jy al in jou lewe gehoor het. En selfs al het jy ’n klassieke boek neergepen en ken pretensieuse letterkunde-eerstejaars eeue van nou af nog jou naam, gaan dit jou in my beskeie, pragmatiese mening steeds nie onsterflik maak nie. Die storie van Alice in Wonderland mag voortleef, selfs in ’n onlangse Tim Burton-fliek, maar Lewis Carroll is ongetwyfeld dood en het waarskynlik nie daardie Burton-poging te siene gekry nie. (Tensy Ster Kinekor vertonings in die hiernamaals reël …)

Nou, voor jy dink ek is besig om een of ander uitsiglose lewensfilosofie hier uit te stal, wees verseker dat ek glad nie ontnugter is deur of depressief is oor die feit van my eie onsterflikheid of die oënskynlike gebrek aan klassieke status wat my skryfsels tot dusver openbaar nie. As ek regtig ’n oomblik rustig word en nadink oor waarom ek skryf, is dit eintlik maklik om die redes op te noem:

• Lees verder op Jaco Jacobs se Blog